Categorie: "WOORD & BEELD"

Mailen vanuit het graf

Een Engels mailservicebedrijf biedt onder de naam Last Messages Club de mogelijkheid om bijna vanuit het graf een bericht te sturen. Het bedrijf slaat mails op van klanten die voor hun overlijden een boodschap willen nageven aan hun nabestaanden. Na de dood van de cliënt worden de berichten verstuurd.

De initiatiefnemers benadrukken dat de service niets met lijkenpikkerij te maken heeft. Een mail van een overledene zou nabestaanden kunnen helpen in de verwerking van de dood van diegene. De berichten die een klant kan versturen kunnen uiteenlopen van een brief voor een geliefde, een lijst van instructies, gegevens van levensverzekeringen en andere informatie op financieel gebied.

Heftig lijkt me dit, om mailtjes te krijgen van een geliefde die overleden is. Aan de andere kant, men neemt ook wel eens een videoboodschap op. Hoewel me dat ook heel confronterend lijkt, om bijvoorbeeld mijn vader te zien bewegen en spreken terwijl hij er niet meer is.

http://www.lastmessagesclub.co.uk/lmc/Main/Home.asp

Cadeautje voor nabestaanden

Sinds vandaag kun je on-line je eigen bidprentje samenstellen op http://www.striktpersoonlijk.com/zelfmaken. Een persoonlijk en bijzonder cadeautje om mee te geven aan de genodigden op een uitvaart.
Op de 8, 4 of 2 vlakken kun je beelden plaatsen maar ook eigen foto’s up-loaden. Binnen 24 uur krijg je een kant en klare lay-out ter goedkeuring waarna het gedrukt en thuis afgeleverd wordt.

Julia’s hart

Nederlandse (NL) filmdrama uit 2009 van Peter de Baan. Julia en Thomas zijn onafscheidelijk. Maar dan sterft Julia na een verkeersongeluk. Haar hart wordt getransplanteerd. Thomas kan het verlies niet verwerken. Als hij hoort dat cellen ook in een ander lichaam nog bewustzijn bevatten, gaat hij op zoek naar de vrouw met Julia’s hart.

http://www.uitzendinggemist.nl/index.php/aflevering?aflID=9492728&md5=952d21f132e5239bbcdb93413cd98763

De kunst van het verliezen

Hoe willen we vanuit onze verschillende geloofs- of levensovertuigingen de dood vormgeven? Hoe zien de dodenplaats en de herdenkingsplaats van de toekomst er uit? Hoe kunnen we elkaar beter begrijpen als het gaat om de verschillende rituelen en wensen?

De uitkomsten van het ontwerpende onderzoek omtrent deze vragen zijn verwerkt in de tentoonstelling “De Toekomst van de Dood”.

In de onderzoeksfase hebben studenten Beeldende Kunst en Vormgeving samen met experts uit verschillende ontwerpdisciplines en geloofsovertuigingen ontworpen aan een plek, ritueel of rouwobject. Zij geven hun visie op de dood vanuit de stad Utrecht. Wat te denken van de dood op de overgang van stad naar recreatiegebied of binnen het netwerk van Utrechtse stegen en pleinen?

Een islamitisch theoloog, een landschapsarchitect, een pandit en een uitvaartondernemer hebben gereageerd op de eigenzinnige ontwerpen van de studenten.

Een korte introductie maakt de bezoeker wegwijs in de rituelen en gebruiken binnen de verschillende levensovertuigingen.

Ook de denkbeelden van de VO leerlingen die deel hebben genomen aan het project zijn verrassend. Leerlingen hebben de begraafplaats toegankelijk gemaakt met ontwerpen voor toegangspoorten. Andere leerlingen hebben met poëzie en beeld gewerkt vanuit het thema ‘Herinnering’. Een selectie van het leerlingenwerk is toegevoegd aan de tentoonstelling.

Van 15 mei tot 12 juli is de tentoonstelling nog te zien in Krabbedans, Clausplein 10, Eindhoven
www.krabbedans.nl

De dood en het meisje

Ophelia is een personage uit het toneelstuk The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark van Shakespeare. Ze is de dochter van Polonius.

Wanneer Hamlet Polonius doodsteekt, begint haar gekte vorm te krijgen. Ze kan het verdriet niet aan en drijft de bewoners van Elsinore tot wanhoop met onbegrijpelijke liedjes. Later verdrinkt ze onder mysterieuze omstandigheden in een ondiepe beek.

Kunstenaars lieten zich hierdoor inspireren en zijn te zien in Museum voor Moderne Kunst Arnhem, Utrechtseweg 87, Arnhem. Entree € 6,-

(afbeelding: Alessandra Sanguinetti)

De laatste dagen van Emma Blank

Deze nieuwe film van Alex van Warmerdam vertelt het verhaal van Emma Blank die wacht op haar dood. Ze eist een liefdevolle verzorging van haar personeel: hoofd van de huishouding Haneveld, Bella de kokkin, Gonnie de dienstmeid  en Meier de knecht. Emma ontpopt zich als een ijzige dictator wier wensen steeds absurder worden. Tot de dag dat het personeel zich tegen haar keert.

Vanaf 7 mei in de bioscoop

Ik ben nog lang niet dood

Niets is wat het lijkt. Het romantische landgoed van Elizabeth Stopfords oma blijkt al dertig jaar het toneel te zijn van een pijnlijk trauma. De rolverdeling in deze familiegeschiedenis, die tenslotte zelfs de ontroerende familiefilmpjes hun onschuld ontneemt, wordt ontrafelt.
Grootmoeder Ruth (87) heeft het familielandgoed beloofd aan een van haar twee dochters, met wie zij er 35 jaar heeft gewoond. De overdracht brengt echter zoveel spanningen met zich mee dat Ruth voor een paar weken naar haar ándere tweelingdochter in Frankrijk vertrekt. Als ze haar terugkeer steeds uitstelt, loopt ook in Frankrijk de spanning op. Pijnlijke herinneringen aan een verzwegen incestverleden kunnen niet langer worden onderdrukt. Ruths voortdurende ontkenning van dat verleden heeft een diepe wond geslagen tussen de tweelingzussen onderling en tussen moeder en dochters.

Vijf jaar geleden besloot Elisabeth Stopford de overdracht op het landgoed met de camera te gaan volgen. Wat begon als de herkenbare strijd om een erfenis, bleek z’n oorsprong te hebben in een diep verborgen familiegeheim. Er wordt getoond hoe dit geheim, dat als een gezwel al ruim veertig jaar onderhuids aan het groeien is, tot uitbarsting komt. Stopford maakte een even unieke als persoonlijke film over haar familie, die na vele jaren van zwijgen en ontkenning moet dealen met een uiterst belastende ‘dubbele’ erfenis.

http://www.ikonrtv.nl/ikondocumentaire/documentaire.asp?oId=2615

Afscheid in kunst

De oudste kunstvereniging van Nederland, Kunstliefde, heeft een tentoonstelling met als thema “Afscheid”.

Bijna zestig kunstenaars, allen lid van Kunstliefde, verbeelden hun visie op dit thema in een grote diversiteit van vormen en technieken. Afscheid van een ouder, een geliefde, een vroeger ik, een gezond lichaam, een hond … of van een dagboek waarvan de woorden uit hun oude context worden bevrijd.

Ieder werk gaat vergezeld van een persoonlijke tekst van de kunstenaar over het waarom van dit werk.

Van 18 april tot 10 mei
Woensdag t/m zondag van 13.00 tot 17.00 uur.
Nobelstraat 12a, Utrecht
Voor meer informatie: http://www.kunstliefde.nl

Loslaten..

TOCHT, een toneelstuk met Arjan Ederveen en Jack Wouterse

“Loslaten…, maar vergeten, dat is weer andere koek. Vergeten kan ik niet. Ik vergeet de laatste tijd van alles, behalve wat ik eigenlijk het liefste zou willen vergeten.”

Met Pasen zitten Margot en Bettie, twee oude vriendinnen, bij elkaar. Omringd door honden mijmeren ze over het leven, over een aangereden haas, over de dood van man en kinderen; ze snijden de paastaart aan en wachten op het bezoek.

Speciaal voor het RO Theater schreef Arjan Ederveen het ‘Paasstuk’ Tocht. Jack Wouterse en Ederveen zelf spelen in deze voorstelling twee oudere vrouwen die worstelen met eenzaamheid, met loslaten, met vergeten, met de dood en met de tijd. Ederveen baseerde de ontroerende,  humoristische tekst gedeeltelijk op het leven van zijn moeder. Als geen ander weet hij het dagelijks leven te bezien en te plaatsen in een absurdistische ontroering.

Levenskunst

Gister kwam ik een mooie quote van Grace Hansen tegen:

“Don’t be afraid your life will end; be afraid that it will never begin”