Op een uitvaart deze week werd een verkorte versie van het gedicht Ithaka van Kavafis voorgedragen. Een inspirerende tekst over het leven en de dood.
Als je de tocht aanvaardt naar Ithanka
Wens dat de weg dan lang mag zijn.
Vol avonturen, vol ervaringen.
Dat er veel zomermorgens zullen komen
waarop je, met grote vreugde en genot
zult binnenvaren in onbekende havens
Houd Ithaka wel altijd in gedachten.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast je reis in geen geval.
‘t Is beter dat die vele jaren duurt,
zodat je als oude man pas bij het eiland
het anker uitwerpt, rijk aan wat je onderweg verwierf,
zonder te hopen dat Ithaka je rijkdom schenken zal.
Ithaka gaf je de mooie reis.
Was het er niet, dan was je nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te bieden meer.
