Categorie: "KINDEREN"

Je kunt je niet voorbereiden op het overlijden van een kind

DEN HAAG – De ongeneeslijk zieke Jasper Marks (11) uit Alphen aan den Rijn wist niet wat hem overkwam toen een groep ME’ers gisterochtend zijn klas binnenstormde. Meester Hans had in het geheim geregeld dat Jasper, die nog maar een paar weken te leven heeft, een dagje mocht meelopen met de politie in Den Haag.

Jasper lijdt aan een zeldzame vorm van botkanker. Sinds 2006 is het ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Hij onderging chemokuren en werd negen keer geopereerd. Bij een van die ingrepen werd zijn onderbeen geamputeerd. Een tumor had onherstelbare schade aangericht.

Politie Haaglanden ontvangt elk jaar een groepje leerlingen van de Alphense Op Maat-school voor bijzonder onderwijs. Dit jaar was het programma echter uitgebreider dan ooit. Vanwege Jaspers aanwezigheid werden alle registers opengetrokken. Jasper en zijn vijftien klasgenoten werden met politieauto’s opgehaald, onder begeleiding van vijf motoragenten. Bij aankomst werd hij in een politieuniform gehesen, compleet met pet en epauletten, met liefst vier strepen.

De jonge hoofdagent kreeg een rondleiding langs alle disciplines. Het arrestatieteam gaf uitleg over wapens en een technisch rechercheur nam bij alle kinderen vingerafdrukken af. Ook de imposante waterwerper en de ME-jeeps maakten grote indruk op de leerlingen.

,,Deze dag is georganiseerd omdat ik bijna doodga,” zegt Jasper zonder blikken of blozen. ,,Ik ben een beetje boos op de dokters, omdat ze me niet beter kunnen maken.” Ondanks de sombere vooruitzichten gaat de tiener nog elke dag met plezier naar school.  ,,Hij is nog steeds nieuwsgierig,” zeggen vader Jeroen en moeder Esmeralda, die ook aanwezig waren op het politiebureau.

,,Sinds twee weken weten we dat hij binnen twee maanden komt te overlijden. Het is allemaal heel heftig, we leven al drie jaar van dag tot dag. Een dag als deze is prachtig voor Jasper. Fantastisch dat de school en de politie dit allemaal hebben georganiseerd. Hij vindt het fantastisch om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Voor zijn klasgenootjes is het ook een mooie afsluiting. Zij weten al jaren dat Jasper ziek is en maken van dichtbij mee dat hij achteruit gaat. Hoe de nabije toekomst eruit ziet voor ons? We weten niet precies wat ons te wachten staat. Je kunt je niet voorbereiden op het overlijden van een kind. We proberen zoveel mogelijk te genieten van deze weken.”

Bron: SANDER VAN DER WERFF / ad.nl

Boete voor te lang rouwende moeder

Zojuist las ik een bericht: Een Britse moeder heeft een boete van omgerekend 95 euro van een crematorium gekregen, omdat ze te lang bij de kist van haar vijf weken oude baby was blijven zitten.

De vrouw zat volgens het crematorium tien minuten te lang en tijd is geld, zo meldt de Daily Mail. Normaal krijg je een half uur, maar de uitvaartondernemer had gezegd dat ze tijd genoeg hadden voor de volgende crematie. Haar rouw sloeg dan ook om in schrik toen ze de extra rekening zag: tien keer 8,60 pond per minuut, omgerekend zo’n 95 euro dus.

De uitvaartonderneming heeft inmiddels beloofd het bedrag terug te storten.

De reacties van lezers logen er niet om. Ware woede! Maar veel erger is eigenlijk hoe goed de pers de werkelijkheid kan verbouwen. Het blijft me verbazen.

Wanneer je een uitvaart plant bij een crematorium, betaal je een vast bedrag per uur. Per half uur extra betaal je een x bedrag bij. Ook al gebruik je maar 6 minuten van dat extra half uur. Dat is niet om vervelend te doen, het betekent dat in dat half uur een andere familie geen gebruik kan maken van de ruimte. Simpele rekensom, die iedere uitvaartondernemer kent en geen boete.

Wat wel jammer is, is dat de uitvaartondernemer in deze kwestie tegen de familie zegt dat het nog wel even kan, want er staat geen volgende familie te wachten. Op zich sympathiek en menselijk, maar hij brengt het wel in rekening. Op zich ook niet erg, maar blijkbaar waren de ouders niet op de hoogte van deze regeling.

De werkelijkheid: de uitvaartondernemer was niet duidelijk en nam ook niet de verantwoordelijkheid voor zijn onduidelijkheid. Hij had in dit geval een les kunnen leren en die 95,- zelf moeten betalen.

Je kind vermoord

In het boek ‘Wraakgevoelens’ beschrijven achttien ouders de moord op hun kind, de gevolgen van het misdrijf, het immense verdriet en de wraakgevoelens die zij koesteren tegen de dader(s).

O.a. Yolande Kleiss (Schiedammer Parkmoord), Inge de Geus, Martin Roos, Jack Keijzer, Arsène van Nierop, Paul Kuiper, Ria van Rooij en Wil Vreeburg. Dit boek is een eerbetoon aan hun volkomen onschuldige kinderen die van hun moordenaar niet langer mochten leven.

Wraakgevoelens, verhalen van ouders van vermoorde kinderen
ISBN: 9079362069
€ 13,95

Make a Memory

Stichting Make a Memory maakt kosteloos een mooie foto van een kindje dat ernstig ziek is of reeds overleden. Een professionele foto kan volgens hen een steun zijn in de rouwverwerking.
Dag en nacht zijn ze bereikbaar op nummer: 06-53399244


Wat als je kind doodgaat? – (kinderen)

 
 
Het boek 'In het teken van leven;   zorgen voor het ongeneeslijk zieke kind' behandeld Rob Bruntink de emotionele achtbaan waarin ouders terecht komen volgens hem terecht komen, nadat ze te horen hebben gekregen dat hun kind niet beter wordt. Jaarlijks overkomt dat 650 ouderparen.

De gezondheidszorg zou een vangnet moeten zijn, maar is volgens hem een niemandsland. Ouders moeten het zelf maar uitzoeken.

Dood zijn, hoe lang duurt dat? – (kinderen)

Waarom moeten mensen doodgaan? Als je het heel, heel hard
probeert, kun je dan iemand weer levend maken? Is het niet veel te
koud om in de winter op het kerkhof te liggen? Als iemand gestorven
is van wie je houdt, heb je dan voor altijd verdriet?